„NIE ŻYJE SIĘ, NIE KOCHA SIĘ, NIE UMIERA SIĘ – NA PRÓBĘ…”
Hymn „Nie zastąpi Ciebie nikt” – muzyczny hołd z okazji 100. rocznicy urodzin Karola Wojtyły – Jana Pawła II (zobacz…)
18 MAJA 1920 – 18 MAJA 2020
Wielki Polak, Nauczyciel, Wychowawca, Święty.
Karol Wojtyła urodził się 18maja 1920 roku w Wadowicach jako drugi syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. Ojciec był porucznikiem 12 pułku piechoty, później urzędnikiem, matka zajmowała się domem. W kamienicy, w której mieszkali Wojtyłowie do 1938 roku dzisiaj mieści się muzeum – Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II.
DZIECIŃSTWO
Przyszły papież został ochrzczony 20 czerwca 1920 roku w Bazylice Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. Był utalentowanym i wysportowanym chłopcem, lubił grać w piłkę nożną, chodzić na górskie wycieczki i jeździć na nartach. Po śmierci matki w 1929 roku ( tuż przed przystąpieniem Karola do I Komunii Świętej) ojciec zabrał obu synów do sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej. Tam przed cudownym obrazem Matki Boskiej Kalwaryjskiej miał powiedzieć, że odtąd Ona będzie ich matką. Od tego dnia kult Matki Boskiej będzie odgrywał olbrzymią rolę w życiu przyszłego papieża. To Jej powie „TOTUS TUUS”, powierzy Siebie, Polskę i cały Świat.
MŁODOŚĆ
W 1930 roku Karol rozpoczął naukę w ośmioletnim gimnazjum. Był bardzo dobrym uczniem, interesował się literaturą i teatrem, był aktorem i reżyserem w kółku teatralnym. Był także człowiekiem głębokiej wiary, członkiem, a następnie prezesem Sodalicji Mariańskiej. Po zdaniu matury z wynikiem celującym, Karol rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Z tego powodu przeprowadził się z ojcem do Krakowa. Drugiego roku studiów Karol nie rozpoczął – 1września 1939 roku wybuchła wojna. Okupacja drastycznie zmieniła jego życie. Został zatrudniony w zakładach Solvay. W 1941roku po śmierci ojca zostaje sam. W tym czasie przyszły papież zaangażował się w działalność podziemnego Teatru Rapsodycznego. Równocześnie rozbudza w sobie dar wiary, czyta książki i publikacje religijne, zdecydował, że zostanie księdzem. Arcybiskup Sapieha zwany Księciem Niezłomnym zaproponował Karolowi naukę w seminarium konspiracyjnym.
KAPŁAŃSTWO
Mszę prymicyjną ksiądz Karol Wojtyła odprawił 2listopada 1946 roku w Katedrze na Wawelu, przy ołtarzu w krypcie św. Leonarda. Kontynuował studia teologiczne w Rzymie. Jego praca doktorska otrzymała najwyższą ocenę (summa cum laude), lecz formalnie tytułu doktora nie uzyskał, gdyż zabrakło funduszy na jej wydrukowanie, co było warunkiem uzyskania tytułu. Jego pierwsza parafia znajdowała się w Niegowici, następnie wraca do Krakowa, pracuje naukowo oraz roztacza opiekę nad młodzieżą, która będzie Go nazywać „wujkiem”. Uzyskuje tytuł doktora habilitowanego w 1953roku, a po likwidacji Wydziału Teologicznego na UJ zaczyna wykłady na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, cieszące się olbrzymią popularnością wśród młodzieży.
„TOTUS TUUS”
Jego nominację biskupią podpisał papież Pius XII w 1958roku (przyszły papież przebywał wtedy z młodzieżą na wycieczce na Mazurach). Karol Wojtyła został najmłodszym biskupem w Polsce, miał 38 lat. Wtedy właśnie przyjął hasło przewodnie swojej posługi „Totus Tuus”, które oznacza całkowite podporządkowanie się Matce Boskiej. Jako biskup dba o rozwój Kościoła w komunistycznej Polsce, angażuje się też w prace Soboru Watykańskiego II. 30 grudnia 1963roku biskup Karol Wojtyła zostaje arcybiskupem metropolitą krakowskim, a nominacją kardynalską otrzymuje w 1967roku. Miał wówczas 47 lat.
KONKLAWE
14 października 1978roku po śmierci papieża Jana Pawła I rozpoczęło się konklawe, jego celem był wybór nowego następcy św. Piotra. Pierwsze siedem głosowań nie przyniosło rezultatu, dopiero po ósmym nad Kaplicą Sykstyńską pojawił się biały dym.
PONTYFIKAT
16 października 1978roku o godzinie 18.44, kardynał Pericle Felici wygłosił po łacinie formułę, w której znalazły się pamiętne słowa „.. habemus Papam…” – mamy papieża. Tak rozpoczął się niezwykły pontyfikat zwany „pontyfikatem przełomu”. Świat zobaczył nowoczesnego papieża, władającego kilkoma językami, przemierzającego setki tysięcy kilometrów, by dotrzeć do swoich wiernych, chodzącego po górach i jeżdżącego na nartach. Jego działania i słowa przyczyniły się do zmiany oblicza Polski, Europy i świata. Łącznie odbył 104 pielgrzymki zagraniczne, pisał wiersze, sztuki, encykliki, listy i rozprawy. Sprawy młodych zawsze były bliskie jego sercu, był inicjatorem Światowych Dni Młodzieży. Zawsze miał na celu dobro człowieka, był orędownikiem miłości i pokoju.
„SANTO SUBITO”
2 kwietnia 2005 roku o godzinie 21.37 zakończył się trwający 9497 dni pontyfikat.15 lat temu papież Jan Paweł II odszedł do domu Ojca. Był to trzeci pod względem długości w historii Kościoła (dłużej trwał tylko pontyfikat św. Piotra i PiusaIX). Jan Paweł II był najpracowitszym i najaktywniejszym papieżem w historii Kościoła. Jego działalności nie przerwały ani zamach, ani długoletnia choroba. Zawsze oddany ludziom, pozostał taki i po śmierci. Za jego wstawiennictwem dokonało się wiele udokumentowanych cudów i łask. Stały się one podstawą późniejszej beatyfikacji, a następnie kanonizacji, której domagały się po jego śmierci miliony wiernych. „Santo subito” – natychmiast święty.
1 maja 2011 roku Jana Pawła II ogłoszono błogosławionym, a 27 kwietnia 2014 roku wpisano w poczet świętych.
Ktoś kiedyś powiedział, że „pamięć jest wdzięcznością serca, a wdzięczność nadaje sens przeszłości, przynosi pokój na dzisiaj i tworzy wizję jutra”.
Dziękujemy Ci Janie Pawle za ten pontyfikat, za Twoją posługę. Dla nas byłeś i jesteś „Świadkiem Ewangelii”. Ty nigdy nie żyłeś na próbę, kochałeś i uczyłeś jak prawdziwie kochać ludzi, umarłeś, a przecież żyjesz w naszej pamięci.
Wdzięczna skawińska „Dwójka”
Joanna Cholewa
