-Rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości
Józef Piłsudski, Roman Dmowski, Ignacy Jan Paderewski, gen. Józef Haller to tylko niektóre osoby, które przyczyniły się do tego, że 11 listopada 1918 roku spełniło się marzenie wielu pokoleń Polaków. Polska wróciła na mapę Europy po 123 latach zaborów. Było to możliwe w wyniku I wojny światowej oraz zaangażowania samych Polaków, którzy od pierwszych dni wojny robili wszystko aby to marzenie stało się rzeczywistością.
W 1914 roku wybuchł największy konflikt w tamtym czasie, który został nazwany pierwszą wojną światową i trwał do 1918 roku. Przed wojną w Europie ukształtowały się dwa bloki polityczno- wojskowe. Z jednej strony było trójporozumienie, które obejmowało Wielką Brytanię, Francję oraz Rosję a z drugiej było trójprzymierze łączące Niemcy (II Rzesza), Włochy oraz Austro – Węgry. Powodów wybuchu wojny było kilkanaście i trudno wskazać jeden decydujący czynnik a zabójstwo arcyksięcia Ferdynanda 28 VI 1914 było przysłowiową iskrą zapalającą beczkę prochu. Doprowadziło to do rozpętania wojny, jakiej świat jeszcze nie widział.
Sytuacja międzynarodowa była dla Polaków w momencie wybuchu wojny korzystna. Oto zaborcy stanęli naprzeciwko siebie i działacze niepodległościowi zdawali sobie sprawę, że muszą te sprzyjające okoliczności wykorzystać dla dobra ojczyny. Polacy aktywnie włączali się w ten światowy konflikt zarówno po stronie niemieckiej (Brygady Legionów Polskich) jak i rosyjskiej (Legion Puławski). Podczas działań wojennych sami zaborcy umiędzynarodowili kwestię odzyskania przez naród polski państwowości czego przykładem był Akt 5 listopada czy odezwy Rządy Tymczasowego w Rosji lub władzy bolszewickiej. Roman Dmowski założył w 1917 roku Komitet Narodowy Polski, który został uznany przez państwa ententy za reprezentację narodu polskiego.
Jednak przełomowe znaczenie dla sprawy niepodległości miało orędzie prezydenta USA Thomasa Woodrowa Wilsona wygłoszonego 8 stycznia 1918 roku. Zawarł w 14 punktach swoją wizję świata po zakończeniu wojny. Punkt trzynasty tego orędzia dotyczył Polski: „Stworzenie niepodległego państwa polskiego na terytoriach zamieszkanych przez ludność bezsprzecznie polską, z wolnym dostępem do morza, niepodległością polityczną, gospodarczą, integralność terytoriów tego państwa powinna być zagwarantowana przez konwencję międzynarodową”. Pojawienie się punktu było możliwe dzięki aktywności politycznej światowej sławy pianisty Ignacego Jana Paderewskiego, który za oceanem działał na rzecz odzyskania niepodległości.
Późniejsze wydarzenia z 1918 roku zwiększały szanse na odbudowę naszego państwa. W marcu Rosja Sowiecka podpisała pokój z Niemcami tym samym likwidując front wschodni a ofensywa niemiecka na zachodzie załamała się i ententa przystąpiła do kontrofensywy. Sytuacja państw trójprzymierza stawała się krytyczna i dlatego 11 listopada 1918 roku w miejscowości Compiegne pod Paryżem ogłoszono rozejm co w praktyce oznaczało zakończenie I wojny światowej.
Na ziemiach polskich już na przełomie października i listopada 1918 roku Polacy tworzyli lokalne ośrodki władzy. 10 listopada Józef Piłsudski przyjeżdża do stolicy a 11 listopada Rada Regencyjna działająca w Królestwie Polskim przekazuje mu władzę wojskową. Ten dzień uznaje się za symboliczną datę odzyskania niepodległości gdyż tak naprawdę walka o granice ojczyzny dopiero się rozpoczęła.
Odzyskanie niepodległości stało się możliwe dzięki ogromnemu poświęceniu naszych przodków. Polska jest wspólnym dobrem wszystkich obywateli dlatego trzeba dbać o nią każdego dnia ponieważ wolność nie została dana raz na zawsze. Rocznica odzyskania niepodległości kieruje nasze myśli w stronę tych, którzy nie ustawali w wysiłkach aby żyć w wolnym kraju.
Nawała Piotr
